Kozalak Kalbim

Yaralı bir gölge koynunda Sükûtla büyüttüm seni, geceyi emzirerek, Ben sustum… Sen büyüdün, zamansız, yetimce Bir yanda hasret, bir yanda hicran sızısı Ey dilberim, ey feryâd-ı canım İkinci bir hayâl sanrısında Zifirin gecesinde, virâne düşlerde kaldık… O madam seni sevemedi, yüreğine sis, Ben yandım, sen sustun… Kaderin kıyısında kaldın serin bir firkatle Mahcubiyetimi yastıklara mühürledim Kalbimden süzülen gam kâfi gelmedi Ne çok şeyi gecelerde ağlayarak öğrendim Ey isyankâr mecnûn, ey nazlı sitemkârım… Kırık dökük bir bahçede yitip giden nefesim Ey ferdâ-yı hicranım, ey kevserim…